Çocuklarımızın sahibi değiliz. Ama çoğu zaman öyle davranıyoruz. Onları korumak, yönlendirmek, “iyi bir gelecek” sunmak adına hayatlarını baştan sona planlıyor, çizdiğimiz rotadan bir adım sapmalarına bile tahammül edemiyoruz. Bunu da çoğunlukla “sevgi” adı altında yapıyoruz. Ama bu gerçekten sevgi